Mijn naam is Hannette. Ik ben altijd een zoeker geweest. Een mateloze interesse in wat het leven nou precies inhield. Er moest toch meer zijn tussen hemel en aarde. Anders was ‘t toch zinloos? Maar in die zoektocht kreeg ik van huis uit niet veel steun want ik groeide op met vrij rationele ouders. Ik ben geboren in ‘68, moeder van 3 kinderen, getrouwd en opgeleid als jurist.
Een traditioneel gezin en mijn vader bedacht dat rechten studeren in Leiden de beste optie voor me was na mijn middelbare schooltijd. De studie kunstgeschiedenis in Amsterdam werd afgedaan als iets “leuks voor later”.
Ik plooide me keurig naar de verwachtingen, behalve dat ik wel naar Amsterdam ging.
Ik bleef zoeken naar zingeving en tijdens mijn moederschap verdiepte ik me in de antroposofische leer omdat ik het met veel reguliere opvattingen niet eens was. Mijn huilbaby moest ik bijvoorbeeld maar gewoon een paar nachten laten huilen. Dat ging tegen elke vezel in mijn lichaam in. Maar omdat ik met mijn nieuwbakken gezin nog altijd in een nogal conservatieve omgeving woonde, laveerde ik tussen verschillende werelden.
Door de drukte van het gezin zette ik mijn zoektocht op een laag pitje en leidde ik een rijk gevuld en dynamisch leven volgens de boekjes.
Maar ja, bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toen mijn kinderen ouder werden en bijna de deur uit gingen, kwam de onrust weer terug. En ik realiseerde me dat ik vaak reageerde op een manier die ik eigenlijk niet leuk vond. Het paste me niet langer meer.
Wie ben ik eigenlijk?
Wat doe ik hier?
Wat is mijn zielsbestemming?
Leef ik wel mijn eigen authentieke zelf?
Grote vragen die zich uitten in onrust, piekeren, procrastinatie en achterdocht ten aanzien van het leven. Ik zocht rust, ruimte in mijn hoofd, zekerheid, vertrouwen en overgave.
En zo begon ik met cursussen en opleidingen. Mindfulness, Hypnotherapie, Yoga Nidra en PSYCH-K®️. Ik was voor veel vriendinnen altijd een luisterend oor en ik bleek steeds vaker een “wijze vrouw” te zijn voor de jongere vrouwen in mijn omgeving. Ik vond dat in eerste instantie een oncomfortabele benaming maar inmiddels heb ik dat compliment omarmd. In mijn eigen proces merkte ik dat de drukte van mijn gezin een sluier was waar ik me heel comfortabel achter had verstopt. Maar toen ik ging graven naar wat ik nou echt wilde, kwam ik er achter dat veel van mijn onrust ook lag bij onverwerkte trauma’s uit mijn verleden. Ik roep altijd gekscherend “geen jeugd zonder trauma’s” maar hoe meer ik me hier in verdiep, hoe meer ik zie dat dit geen grap is.
Nu weet ik dat de onrust niet voorkomt omdat je ergens heen moet maar omdat je de weg naar huis kwijt bent.
Elke dag leer ik. Ik heb nog nooit zo graag geleerd. Dit werk is echt mijn passie. Ik hou ervan met mijn cliënten de weg naar huis te bewandelen. Hun huis, hun hart en ziel. Het klinkt allemaal nogal cliché maar voor mij is dit wel mijn weg naar een vervuld en authentiek leven.
Ik vind het fascinerend hoe ons lichaam werkt en ik geloof dan ook niet in een scheiding der machten.
Voor mij zijn geest, lichaam en ziel een heilige drie eenheid.
De wetenschap dat ons onderbewustzijn voor 95% onze gedachte, emoties en gedrag bepaalt maar dat dit dit ook veranderbaar is, was een inzicht dat mijn leven veranderde. Hiermee kun je je leven drastisch veranderen.
Ik zou graag willen dat iedereen weet hoe je onderbewustzijn werkt en wat voor een enorme impact het op je dagelijkse leven heeft.
Het voortschrijdende inzicht van de wetenschap maakt dat veel zaken die voorheen werden afgedaan als zweverig of woowoo nu echt onderbouwd worden. Heel eerlijk, als voormalig hoofdmens en lerend voelmens vind ik dat best prettig.
Ik geloof niet dat je een heftige impact op je leven uit je systeem praat. Jij kunt wel vergeten, maar je lichaam en je onderbewustzijn vergeten het niet. Daar is meer voor nodig dan praat therapie.
Wat ik wel geloof is dat bewustwording en kennis een groot deel van je proces bespoedigen.
Als je met mij werkt weet je dat ik enorm gepassioneerd ben over dit werk maar dat ik ook van jou eenzelfde brandende passie verlang in jezelf te willen investeren. Een traject is als een huwelijk, het is hard werken maar wat je er in stopt, krijg je ook terug.
Als je 40-50 bent, heb je zoveel te bieden. Je bent wijs, je hebt bakken levenservaring en je gaat geen kinderen meer krijgen dus de tijd is echt aan jou. Vandaag de dag ben je op deze leeftijd nog jong en van onschatbare waarde voor je omgeving en de maatschappij. Ik zie dat veel vrouwen zichzelf afserveren (te oud, te laat) en dat beeld wil ik graag bijstellen.
En belangrijker, het is tijd om jezelf te herontdekken.
Wie ben jij in de kern en welke verlangens horen daar bij?
Coaching en investeren in jezelf is geen luxe. Je gaat ook jaarlijks naar de tandarts of je laat je haar verven bij de kapper? Mentale coaching is niet voor labiele en overspannen mensen. Dat is voor mensen die het zichzelf waard vinden zich te blijven ontwikkelen. Zeker als je bedenkt dat deze mentale schoonmaak jou innerlijke rust oplevert en je van daaruit vervuld en vreugdevol in het leven staat.
Veel mensen geven met gemak een paar honderd euro uit aan de horeca, cosmetica of kleding – ik snap niet waarom je dat geld niet aan jezelf zou willen besteden.